یاحق

                                                به وبلاگ من خوش آمدید

دارا جهان ندارد،

سارا زبان ندارد

بابا ستاره ای در

هفت آسمان ندارد

کارون ز چشمه خشکید،

البرز لب فرو بست

حتا دل دماوند،

آتش فشان ندارد

دیو سیاه دربند،

آسان رهید و بگریخت

رستم در این هیاهو،

گرز گران ندارد

روز وداع خورشید،

زاینده رود خشکید

زیرا دل سپاهان،

نقش جهان ندارد

بر نام پارس دریا،

نامی دگر نهادند

گویی که آرش ما،

تیر و کمان ندارد

دریای مازنی ها،

بر کام دیگران شد

نادر ز خاک برخیز،

میهن جوان ندارد

دارا ! کجای کاری،

دزدان سرزمینت

بر بیستون نویسند،

دارا جهان ندارد

آییم به دادخواهی،

فریادمان بلند است

اما چه سود،اینجا

 نوشیروان ندارد

سرخ و سپید و سبز است

این بیرق کیانی

اما صد آه و افسوس،

شیر ژیان ندارد

کوآن حکیم توسی،

شهنامه ای سراید

شاید که شاعر ما

دیگر بیان ندارد

هرگز نخواب کوروش،

ای مهرآریایی

بی نام تو،وطن نیز

نام و نشان ندارد

اثری از:

سیمین بهبهانی

کمتراز یک ماه دیگرروزبزرگداشت کورش بزرگ است وپیش پیش این روزفرخنده رابه تمام دوستداران این پادشاه پارسی شادباش میگویم.

فرصت راغنیمت شمرده وبه مناسبت هفتم آبان ماه روزبزرگداشت کورش چکیده ای از زندگی نامه اورابهمراه حقایقی که کمتردرموردکورش گفته شده برای شمامیگویم.

كورش كبیر سر سلسله پادشاهان هخامنشى شاهى ازاده و مردم دوست بود. افتخارات زیادى براى ایران كسب كرد. كشورهاى لیدى و بابل را فتح كرد و در بابل شنید كه بخت النصر پادشاه ان كشور هزاران نفر از یهودیان را از سرزمین هاشان تبعید كرده و به بابل اورده و به كارهاى سخت واداشته است. (كارى كه امروزه برعكس دولت اسرائیل با اعراب فلسطینى مى كند). مى گویند روزى پیرمردى یهودى خود را به كورش رساند و با حالى زار گفت ما از اهالى اورشلیم هستیم و براى خود دینى مستقل و معابدى اباد و كشورى وسیع داشتیم ولى بخت النصر تمام معابد ما را ویران كرد و مردان ما را كشت و هزاران نفر از ما را از سرزمین هامان اواره نمود و به بابل اورد، من در كتب قدیمى خوانده ام كه از مشرق زمین نجات دهنده اى ظهور مى كند و ما را از اسارت و در به درى مى رهاند. اكنون چشم امید ما به شاه ایران است و به خود بشارت مى دهیم كه نجات دهنده ما تو خواهى بود.

كورش گفت: به تو اطمینان مى دهم كه ان نجات دهنده من هستم، پس قوم شما را ازاد خواهم كرد و معابد و منازل و شهرهاى شما را تجدید بنا خواهم نمود و خود متولى همان معابد خواهم شد.

پادشاه ایران یهودیان را از اسارت ازاد كرد و به كشورشان بازگرداند و اورشلیم را مجدداً تعمیر نمود و فرمانى صادر كرد كه در تاریخ بشریت به منشور ازادى معروف شد. این منشور را بر لوحى گِلین نوشتند و اكنون تاسه ماه دیگردرایران موجود است.

خلاصه منشور این است:

«بعد از این هیچ پادشاه فاتح دین و مذهب خود را بر قوم مغلوب تحمیل نكند. بعد از این هیچ فرمانروائى اموال قوم مغلوب را تاراج ننماید و جان و نوامیس مردم همیشه محترم و محفوظ بماند.»

گر بخواهيم  شخصيت كوروش بزرگ بنيانگذار امپراتوري پارس را با توجه به تمام منابعي كه در اختيار داريم (تورات،مورخين يوناني و رومي،يافته هاي باستانشناسي)بررسي كنيم،سخن به درازا مي كشد.در اين نوشتار كوشيده ام مرگ كوروش و وصاياي منتسب به او و جملاتي كه از نوشته هاي آرامگاه او نقل كرده اند مروري كنيم.